Այսպես եք օգտագործում ձեր ուղեղը ցավազրկման համար

Այսպես եք օգտագործում ձեր ուղեղը ցավազրկման համար
Այսպես եք օգտագործում ձեր ուղեղը ցավազրկման համար
Anonim

Ձայնը հնչում է, սնունդը գալիս է: Հետո կրկին. Հետո կրկին. Եւ կրկին. Եվ որոշ ժամանակ անց շունը սկսում է թուք արտահոսել, նույնիսկ եթե նա պարզապես լսում է ձայնը: Ռուս հոգեբան Իվան Պետրովիչ Պավլովն ապացուցեց, թե ինչպես ենք մենք (կենդանիների մեծ մասի հետ միասին) մեր գլխում երկու անկախ գրգռիչներ կապում անցյալ դարասկզբի այս շան պատմության հետ: Կոնդիցիոնացումը տարրական ուսուցման գործընթաց է, այնքան մեր կյանքի և առօրյայի մի մասն է, որ նույնիսկ չի նկատվում, երբ դա տեղի է ունենում մեր ներսում: Այնուամենայնիվ, Լյուքսեմբուրգի հոգեբանության պրոֆեսոր Ֆերնան Անտոնը և նրա թիմը այժմ ցույց են տվել, որ հնարավոր է նաև նոր բան ցույց տալ պայմանավորվածության ոլորտում:Ավելի ճիշտ, այն կարող է օգտագործվել ցավը նվազեցնելու համար։ Ավելին, բավականին արդյունավետ։

Գիտնականները որոշ ժամանակ գիտեն, որ մարմնի որոշակի հատվածից արձակվող ինտենսիվ ցավը կարող է թուլանալ, եթե մեկ այլ հատվածում նոր ցավոտ գրգռում առաջանա: Ավելին, քանի որ նյարդային համակարգն ի վիճակի է արգելափակել ցավի զգացումը, որպեսզի մենք կարողանանք մեր ուշադրությունը կենտրոնացնել նոր, գուցե ավելի սպառնացող խթանի վրա։ Եվ լյուքսեմբուրգցիներն իրենց հետաքննության ընթացքում հիմնվեցին հենց այս երևույթի վրա։

Հետազոտողները նախ գրգռեցին փորձին մասնակցող 32 կամավորների ոտքերը ցավոտ էլեկտրական իմպուլսներով և չափեցին ցավի ուժգնությունը։ Հետո եկավ մի դույլ սառցե ջուր՝ որպես ցավի նոր աղբյուր, որի մեջ դժբախտները պետք է թաթախեին ձեռքերը։ Ամեն անգամ, երբ մարդկանց ձեռքերը դիպչում էին ջրին, լսվում էր հեռախոսի զանգը։ Այսպիսով, հետազոտողները սուբյեկտներին պայմանավորեցին կապել հեռախոսի զանգը ցավի նվազեցման հետ՝ հուսալով, որ որոշ ժամանակ անց ձայնն ինքնին կհանգեցնի թեթևացման:Այդպես էլ եղավ։

50672435
50672435

Մի քանի սեանսից հետո էլեկտրական իմպուլսներից առաջացած ցավը թեթևացնում էր նույնիսկ հեռախոսի զանգը, ուստի ուղեղը սովորեց ակտիվացնել ցավը արգելափակող իր բնական մեխանիզմը՝ միայն ձայնի միջոցով: Իսկ փորձի մասնակիցները ոչ միայն զգացել են էլեկտրական իմպուլսները ավելի քիչ ցավոտ, այլև ցույց են տվել ցավի ավելի քիչ տեսանելի, չափելի նշաններ՝ նրանց մկանները թուլացել են, դեմքի արտահայտությունները՝ մեղմացել: Իսկ հետազոտողները հույս ունեն, որ դրանց արդյունքները կարող են օգտագործվել նաև բժշկության մեջ։ Պարացետամոլի փոխարեն մենք կարող ենք վերցնել, օրինակ, ազդանշանային շոկեր:

Խորհուրդ ենք տալիս: